Δήμος Τρικκαίων

Ο Σακαφλιάς στο εδώλιο!

10 Ιανουαρίου 2018
Το 1966 ο αείμνηστος Βασίλης Κονταξής ίδρυσε την «Κονταξής Φιλμ» μια εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών. Η πρώτη από αυτές ήταν «Ο Σακαφλιάς» της οποίας είχε γράψει και το σενάριο. Πριν γυριστεί η ταινία υπήρξε επεισόδιο με τον ηθοποιό Νάσο Κεδράκα, καταγόμενο εκ Τρικάλων, ύστερα από αγωγή του Β. Κονταξή κατά του Κεδράκα για μικροποσό.

Το 1966 ο αείμνηστος Βασίλης Κονταξής ίδρυσε την «Κονταξής Φιλμ» μια εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών. Η πρώτη από αυτές ήταν «Ο Σακαφλιάς» της οποίας είχε γράψει και το σενάριο. Πριν γυριστεί η ταινία υπήρξε επεισόδιο με τον ηθοποιό Νάσο Κεδράκα, καταγόμενο εκ Τρικάλων, ύστερα από αγωγή του Β. Κονταξή κατά του Κεδράκα για μικροποσό.

 

Ο Ν. Κεδράκας εφέρετο –σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής- ως ένας εκ των πρωταγωνιστών της ταινίας ο οποίος είχε έλθει στα Τρίκαλα προ μηνών και είχε προβεί και σε δηλώσεις για την ταινία.

Η δίκη πραγματοποιήθηκε και ο Κονταξής κατά τη διάρκεια της παραιτήθηκε της αγωγής κατά του Κεδράκα στον οποίο επέρριψε ευθύνες για το μη γύρισμα της ταινίας μέχρι εκείνη τη στιγμή, αν και ο Κονταξής μέσα στα άλλα κατήγγειλε ότι πλήρωσε και μία… βελέντζα για τον Κεδράκα!

Ο συμβιβασμός επήλθε, σύμφωνα με το δημοσίευμα, κατά κύριο λόγο στον Ειρηνοδίκη…

Οι διάλογοι πάντως στο δικαστήριο είναι απολαυστικοί…

ΕΡΕΥΝΑ – ΚΕΙΜΕΝΑ: ΣΩΤΗΡΗΣ Α. ΜΠΑΚΟΒΑΣΙΛΗΣ

 

Ποιος ήταν ο Νάσος Κεδράκας

Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Διακρίθηκε σε ρόλους δευτεραγωνιστή κι έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από την τηλεόραση τη δεκαετία του 1970. Στα πρώτα στάδια της καριέρας του εμφανιζόταν ως Θάνος Κεδράκας.

Ο Αθανάσιος (Νάσος ή Θάνος) Κεδράκας γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 21 Νοεμβρίου 1915. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου, από όπου αποφοίτησε το 1942. Για τα παιδικά του χρόνια ή την οικογενειακή του κατάσταση δεν είναι τίποτα γνωστό.

Υπηρέτησε όλα τα είδη του θεάτρου, σε θιάσους όπως της κυρίας Κατερίνας, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Σοφίας Βέμπο, του Κώστα Μουσούρη, του Βασίλη Αργυρόπουλου και του Μάνου Κατράκη. Συμμετείχε στον θίασο Ενωμένοι Καλλιτέχνες (1945-1946), που συγκρότησαν ηθοποιοί προσκείμενοι στο ΕΑΜ, όπως οι Αιμίλιος Βεάκης, Λυκούργος Καλλέργης, Δήμος Σταρένιος, Θόδωρος Μορίδης, Τίτος Βανδής, Αλέξης Δαμιανός και Αλέκα Παΐζη. Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του Εθνικού Θεάτρου. Ξεκίνησε τη θητεία του στο Εθνικό το 1941 με τον ρόλο του «Τονίνο» στο έργο του Κάρλο Γκολντόνι Η βεντάλια και την ολοκλήρωσε στις αρχές του 1976 ως «πλοίαρχος» στην κωμωδία του Σαίξπηρ Δωδεκάτη Νύχτα.

Το 1946 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, στο δράμα του Γιώργου Τζαβέλα Πρόσωπα Λησμονημένα. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην κομεντί του Τζαβέλα Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), όπου υποδυόταν τον «Μικέ», τον φαρμακοποιό φίλο του πρωταγωνιστή της ταινίας Γιώργου Κωνσταντίνου.

Παρότι έπαιξε σε περίπου 200 ταινίες και είχε πολύχρονη παρουσία στο θεατρικό σανίδι, ο Νάσος Κεδράκας έγινε γνωστός μέσα από την τηλεόραση τη δεκαετία του ’70. Μεγάλη του επιτυχία Ο Φωτογράφος του χωριού, ένα σήριαλ 16 επεισοδίων σε σκηνοθεσία Αντώνη Βογιάζου, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ την τηλεοπτική σεζόν 1977-1978.

Είχε υπηρετήσει με ήθος και συνέπεια την υποκριτική τέχνη για σαράντα ολόκληρα χρόνια, απολαμβάνοντας καθολική αναγνώριση αλλά και εκτίμηση τόσο από το πλατύ κοινό όσο τους ανθρώπους της τέχνης. Αυτός ο αξέχαστος κινηματογραφικός χωρικός με την τραγιάσκα του ανθρώπου του μόχθου μας έκανε να γελάσουμε και να δακρύσουμε πολύ στα ασπρόμαυρα «διαμαντάκια» της εθνικής μας κινηματογραφίας…

Ο μεγάλος μας καλλιτέχνης είχε κάνει δυο γάμους και τον δεύτερο με το στέλεχος του ΚΚΕ Κικίτσα Κεδράκα. Ζούσε και ανέπτυσε σπουδαία πολιτισμική και καλλιτεχνική δραστηριότητα στην Ηλιούπολη. Στις 25 Αυγούστου του 1981, έχοντας διαγράψει μια πολυεπίπεδη καλλιτεχνική παρουσία στο σανίδι και τον κινηματογράφο, ο Νάσος Κεδράκας άφησε την τελευταία του πνοή, απολαμβάνοντας της καθολικής αγάπης και εκτίμησης του καλλιτεχνικού μας κοινού, αλλά και των ανθρώπων της τέχνης. Ήταν ένα φωτεινό καλλιτεχνικό μετέωρο, στα αλγεινά μεταπολεμικά μας χρόνια, που αποτύπωσε αδρά την σφραγίδα του στην καλλιτεχνική μας δημιουργία. Αυτός ο αξέχαστος «χωρικός» – με την πολυγωνική τραγιάσκα του χωριάτη – στις ασπρόμαυρες ταινίες μας, που μας έκανε να γελάσουμε και να δακρύσουμε πολύ ….