Στο σαλόνι του πολυτελούς ξενοδοχείου «Διβάνη», ώρα 1 μμ. χθες. Η φαντασία σβήνει απ’ την πιο όμορφη πραγματικότητα. Μπροστά μας η Αλίκη Βουγιουκλάκη, που το όνομά της σημαίνει μια ελληνική καλλιτεχνική δόξα και η παρουσία της συναγερμό περιεργείας.
—Καλημέρα σας κύριοι.
Η Αλίκη, όχι στο πανί του κινηματογράφου και στις… τσίχλες. Ολοζώντανη. Ένα μπεζ καπελάκι με καφέ κορδέλα και φιόγκο μπροστά, αφήνει να φανούν λίγα χρυσά μαλλιά. Ίδιο… κλοτσοσκούφι. Ωραία καστανά μάτια, μικρά έξυπνα και αεικίνητα. Πρόσωπο μικρούλικο, χαριτωμένο, όμορφο, λεπτό. Συχνά το ναζιάρικο γέλιο αφήνει να φανεί μια κάτασπρη οδοντοστοιχία, που με τα ροζ χείλια παίζει το κυνηγητό του τριαντάφυλλου με την μαργαρίτα… Κορμί λεπτοκαμωμένο … της μόδας που το σκεπάζει ένα μπεζ παλτό και μια καφέ φούστα. Ανάμεσα του προβάλλει ένα μενταγιόν με ολόχρυση αλυσίδα που καταλήγει σ’ ένα μικροσκοπικό κανατάκι. Κάλτσες χωρίς ραφή και μυτερά παπούτσια κλείνουν την εμφάνιση.
Άπειρος σε τέτοιου… είδους περιγραφές δεν ξέρω αν κατέφερα να δώσω πιστά την εξωτερική της εμφάνιση. Ίσως έχω καλύτερη τύχη στην παρουσίαση της πνευματικής Βουγιουκλάκη.
—Είμαι ενθουσιασμένη απ’ τα Τρίκαλα, μας προλαμβάνει. Μόνο που δεν κοιμήθηκα όλη την νύχτα χθες. Ίσως από χαρά για την αγάπη του κοινού, ίσως απ’ την ομορφιά… Σε κάθε πόλη βρίσκω και κάτι ξεχωριστό. Τα Τρίκαλα είναι μια μικρή εικόνα του Παρισιού. Χθες το βράδυ περπατούσα μόνη μου. Όμορφο το ποταμάκι, καθαρή η ατμόσφαιρα. Είναι όλα όμορφα στην πόλη 
σας. Ώρες ολόκληρες τα κοίταζα απ’ το παράθυρο του ξενοδοχείου.
Ένα κομμάτι της Αλίκης γεμίζει το σαλόνι και τις ψυχές μας καθώς μιλάει τόσο όμορφα και τόσο ρομαντικά… Είναι σαν ν’ ακούς το απαλό ρεφρέν ενός τραγουδιού για τα Τρίκαλα.
—Είναι όλα όμορφα στην πόλη σας. Το ποταμάκι, η ατμόσφαιρα…
Να όμως κι’ η άλλη. Όχι η Λίζα. Αλλά η Βουγιουκλάκη. Η ευερέθιστη.
—Μη μου μιλάτε για εισπράξεις. Δεν ξεκίνησα στην επαρχία για μεγάλα κέρδη. Δεν μ’ ενδιαφέρουν αυτά. Άλλωστε υπάρχουν τόσα έξοδα που δεν μπορεί να τα γνωρίζουν όλοι. Μισό εκατομμύριο στοιχίζει η περιοδεία αυτή. Ξεκινήσαμε όμως για να προσφέρουμε καλές παραστάσεις.
Έχει όμως κι’ άλλες όψεις αυτό το αξιολάτρευτο πλάσμα. Στη σκηνή είναι μια μεγάλη ηθοποιός. Στην ιδιωτική της ζωή μια αυθόρμητη κοπελίτσα, Που γελάει, που συγκινείται, που θυμώνει. Πάντα όμως όμορφα και απροσποίητα.
—Αν ζούσε ο πατέρας μου…
Ένας «κόμπος» συγκινήσεως κατεβαίνει στον αλαβάστρινο λαιμό της. ενώ ένα δάκρυ στριφογυρίζει και θολώνει τα μάτια.
—Τον χάσαμε στην κατοχή… Τώρα αισθάνομαι σαν πατέρας στο σπίτι.
Κι’ ο πόνος δεν περιορίζεται μόνο στα οικογενειακά. Ξαπλώνεται για ν’ αγκαλιάσει όλο το δυστυχισμένο κόσμο.
—θέλω να προσφέρω γι’ όλους τους δυστυχισμένους. Καμιά φορά σκέφτομαι πως όταν τα δώσω όλα ίσως βρεθώ κι’ εγώ στην ανάγκη. Έτσι, θα ελπίζω πως θα βρεθεί άνθρωπος να με καταλάβει και να με βοηθήσει.
—Μα εσείς σπάσατε το φράγμα της… ανάγκης, παρατηρεί συνάδελφος.
Αλλά ας μεταφέρω μερικές λεπτομέρειες απ’ τη χθεσινή «πρες κόνφερανς» με τη δημοφιλή πρωταγωνίστρια.
— Θα γυρίσετε καμιά καινούργια ταινία;
—Πολύ σύντομα θα πρωταγωνιστήσω σε μια Αμερικανική ταινία του Ματέ (σκηνοθέτου του Λέοντος της Σπάρτης), με έλληνες και ξένους ηθοποιούς. Γνωριστήκαμε με τον Ματέ όταν γύρισε την ταινία στην Ελλάδα και ανέλαβε να γυρίσει μια ταινία πού θα φέρει το όνομά μου «Αλίκη». Όμως στην Ελλάδα θα προβληθεί μ’ άλλο όνομα.
—Άλλες ταινίες δεν θα γυρίσετε;
—Πως, μία δραματική που θα γυρισθεί εδώ στην περιοχή σας, κατά τον Ιούλιο ή Αύγουστο.
—Τι προτιμάτε;
— Προτιμάω να δουλεύω και να ξεκουράζομαι. Το πρώτο το καταφέρω, το δεύτερο όχι.
—Τι φορέματα προτιμάτε;
-Τα απλά.
—Τι χρώματα;
—Το μπεζ, το καφέ, το μαύρο και το άσπρο και το καλοκαίρι το ροζ, άσπρο και γαλάζιο.
—Τι άρωμα;
— Μίστιορ.
—Θα δώσετε καμιά παράσταση για μαθητές;
—Μα γιατί δεν αφήνουν οι γυμνασιάρχαι νάρθουν; Όλα τα έργα μας είναι κατάλληλα.
— Σκεφθήκατε ποτέ να πολιτευτείτε;
—Δεν έχω ακόμη το δικαίωμα, λόγω της μικρής ηλικίας. Πάντως πρέπει να σας πω πως η οικογένεια μου είχε πολιτικούς. Ο Αλέξ. Κουμουνδούρος, πρωθυπουργός της Ελλάδος ήτο προπάππος μου. Και η θεία μου Σοφία Βουγιουκλάκη είναι σήμερα Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων. Αλλά ας αφήσουμε την πολιτική για αργότερα.
—Αντιμετωπίζετε την περίπτωση να παντρευτείτε;
— Προς το παρόν έχω να σκεφθώ τόσα πολλά και επειδή το θέμα του γόμου είναι σοβαρό δεν θέλω να… τα μπερδέψω όλα. Άλλωστε έχω καιρό ακόμα. Δεν αποτελώ εξαίρεση γυναίκας, αλλά έχω να κάνω και το καθήκον μου προς το κοινό.
—Πόσες ταινίες γυρίσατε;
-12
—Σας αρέσει περισσότερο το θέατρο, ή ο κινηματογράφος;
—Το θέατρο, αλλά αγαπώ και τα δύο.
—Πιστεύετε ότι το ξύλο βγήκε· απ’ τον παράδεισο;
—Γιατί όχι; Αλλά στο έργο μου βγήκε από τον παράδεισο.
—Έχετε τη γνώμη ότι οι γυναίκες πρέπει να παίξουν τους άνδρες κλοτσοσκούφι;
-Όχι.
—Η Λίζα κρύβει και την άλλη;
—Γιατί όχι;
—Ποιος ρόλος σας άρεσε περισσότερο;
—Της «Ιουλιέτας» που έπαιξα όταν ήμουν στη σχολή και θάθελα να ξαναπαίξω. Θάθελα επίσης να παίξω τη Σόνια απ’ το «Έγκλημα και Τιμωρία».
—Ποιοι ξένοι ηθοποιοί σας αρέσουν;
—Ο Ζεράρ Φιλίπ (πέθανε), ο Λόρενς Ολιβιέ, η Ιγκριντ Μπέργκαμ και η Όντρει Χέμπορν.
-Από τους Έλληνες;
—Η Βάσω Μανωλίδου. Είναι ιδανική ηθοποιός. Για τους άρρενες είναι λίγο δύσκολο να απαντήσω. Πάντως έχουμε καλούς ηθοποιούς.
—Πόσες γλώσσες ξέρετε;
—Τρεις. Καλά την Αγγλική και λιγότερο την Ιταλική και Γαλλική.
—Διατελέσατε καλή μαθήτρια;
—Ήμουν άριστη στο Γυμνάσιο και στη Σχολή. Το αγαπημένο παιδί του Γυμνασίου. Είχα επίδοση στη φυσική, χημεία και κοσμογραφία.
—Άλλο τίποτε;
—Δώστε ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στα Τρίκαλα.
***
Όμως ίσως υπάρχουν και μερικά άλλα «πραγματάκια» που σας ενδιαφέρουν, μια και έχουν την… πηγή τους στη Βουγιουκλάκη.
—Η Άλικη μένει στο υπ’ αριθ. 208 δωμάτιο του ξενοδοχείου Διβάνη.
—Ήπιε ένα τσάι στη 1 μμ.
—Χρησιμοποίησε το ταξί του κ. Κουκουρλή.
—Επεσκέφθη και χαιρέτησε τον κ. Νομάρχη στις 1.45 μμ. χθες, όπου αποκάλυψε ότι είναι κόρη νομάρχου.
—Επεσκέφθη τον δήμαρχο κ. Μάτη στις 2 μμ. όπου εδέχθη να δώσει μία παράσταση με ελαττωμένο εισιτήριο υπέρ της βιβλιοθήκης.
—Αύριο το μεσημέρι θα επισκεφθεί τα Μετέωρα, που θα χρησιμοποιήσει και σε προσεχή ταινία της.
—Έφαγε στις 2.30 μμ. στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Διβάνη.
—Εξεφράσθη με λίαν κολακευτικά λόγια για το θέατρο «Παλλάς» των Αδελφών Σίμου και το ξενοδοχείο Διβάνη που βρήκε πολύ πολυτελέστατο…
Αλλά αρκετά. Η συνέχεια στο «Παλλάς». Ευθ. Λώλης
Η Αλίκη στα Τρίκαλα. Αυτό είναι το όμορφο έργο που γυρίζεται από προχτές στην πόλη μας με πρωταγωνίστρια την γνωστή και δημοφιλή ηθοποιό Αλίκη Βουγιουκλάκη και κομπάρσους όλους τους κατοίκους της μικρής μας πολιτείας. Ένα έργο χωρίς σενάριο και σκηνοθεσίες. Αυθόρμητο και απλό. Και χαριτωμένο.
Όμορφες σκηνές παντού. Στους δρόμους, στο ξενοδοχείο, στο θέατρο. Αυτό το γυναίκειο ίνδαλμα που μέχρι τώρα το ξέραμε σαν το «Κλοτσοσκούφι» τη «Λίζα», την «Αλίκη στο ναυτικό», που την ακούγαμε να… νιαουρίζει βρίσκεται κοντά μας, ανάμεσά μας. Ζούμε την όμορφη παρουσία της και ζει την ομορφιά της αγάπης μας, αυτής που την ανέβασε βασίλισσα της 7ης τέχνης και του παλκοσένικου.
***
Έσβησε η επικαιρότητα απ’ τα Τρίκαλα. Κι’ ένα όνομα κυριαρχεί. Αλίκη Βουγιουκλάκη. Αλήθεια πως, κατάφερε αυτή η κοπελίτσα να μπει στις ψυχές όλων; Είναι εύκολη η απάντηση σαν δεις και συνομιλήσεις με την Αλίκη. Μεγάλη, φτασμένη πια ηθοποιός εξακολουθεί νάναι απλή στους τρόπους, μια κυριολεκτικά χαριτωμένη μικρή που σε καθηλώνει με τη γοητεία του φύλου της, την ευστροφία κλπ. Γελά χαριτωμένα, θυμώνει όμορφα, συγκινείται εύκολα.
Κι’ όλα αυτά δεν είναι παράξενο γιατί η ηθοποιός αυτή —μοναδική απ’ όλες τις ελληνίδες— έγινε η σταχτοπούτα στην φαντασία των μικρών. Η ομορφιά, η απλότης, η καλοσύνη της βρίσκεται πιο κοντά στις ψυχές των μικρών που αγνές και άδολες αναζητούν το ίνδαλμα. Για να το μιμηθούν, ν’ αγκαλιάσουν τους τρόπους και τη ζωή του.
***
Σ’ άλλη στήλη μεταφέρω τις εντυπώσεις και τις λεπτομέρειες απ’ την χθεσινή «πρες κόνφερανς» και την πρώτη έξοδο της Αλίκης. Εδώ θα περιορισθώ στην πρώτη σκηνή του έργου «Η Αλίκη στα Τρίκαλα». Την πιο όμορφη και χαρακτηριστική.
Η Αλίκη βγαίνει απ’ το Δημαρχιακό μέγαρο, μετά την επίσκεψη στον Πρώτο Πολίτη μας. Τοπική πάντα δεν ξεχνάει τις κοινωνικές της υποχρεώσεις. Στην πόρτα την περικυκλώνει μια ομάδα από μαθήτριες.
—Δεσποινίς Αλίκη ένα αυτόγραφο έχετε την καλοσύνη.
—Ευχαρίστως.
—Υπογράφει η Αλίκη, χαιρετά και απομακρύνεται…
—Καλέ τι όμορφη που είναι…
Αληθινή Βουγιουκλάκη…
Γεμάτος ο δρόμος. Γεμάτα τα παράθυρα και τα ·γύρω μπαλκόνια. Κι’ η Αλίκη γελάει, γελάει χαριτωμένα. Βλέποντας την καταλαβαίνει κανείς γιατί ο φωτογραφικός φακός… τρέμει μπροστά στον «αέρα» αυτής της ηθοποιού.
Στο μπαλκόνι του ιατρού κ. Θεολογίτη δυό μικράκια φωνάζουν.
—Αλίκη, Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Ακούει εκείνη και τα χαιρετάει.
—Γεια σου Αλίκη…
Πια ομορφότερη σκηνή θα μπορούσε να συλλάβει ο κινηματογραφικός φακός;
—Είναι αλήθεια πως η Βουγιουκλάκη πήγε στη Νομαρχία;
—Ναι πήγε για να χαιρετίσει τον κ. Νομάρχη.
—Τότε δεν μου ·είπε ψέματα ο μπαμπάς. Την συνάντησε εκεί και τούπε και καλημέρα… Μούπε πως ήταν τόσο όμορφη, όσο και στον κινηματογράφο…
***
Δεν είναι εύκολο να κατακτήσεις ανθρώπινες ψυχές. Όπως είναι δύσκολο να συγκρατήσεις αυτή την δικαιολογημένη περιέργεια που σκέπασε τα Τρίκαλα.
— Πάμε να δούμε τη Βουγιουκλάκη.
Το αξίζει άλλωστε. Λ
Για την αντιγραφή: Σ.Α. Μπακοβασίλης
