Απόστολος Τεγόπουλος
Μια σκιαγραφία του συμπολίτη σκηνοθέτη της ταινίας «Με πόνο και με δάκρυα»
Την πίκρα και την απογοήτευση, αν μέσα σου έχεις δημιουργική δύναμη, μπορείς να τη μεταβάλεις σε τραγούδι και να χαίρεσαι τη ζωή, αντί να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια!.. Ο συμπολίτης νεαρός σκηνοθέτης και παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών Απόστολος Τεγόπουλος, δεν σταύρωσε τα χέρια του, όταν βρέθηκε στο αποφασιστικό σταυροδρόμι της Δημιουργίας του μέλλοντος του.
Δεν απογοητεύτηκε, δεν άρχισε να θρηνολογεί την οικονομική καταστροφή του πατέρα του, από το κάψιμο του υφαντουργείου, κατά την ανώμαλη περίοδο του 1946—1949, αλλά ανασκουμπώθηκε και βάλθηκε να φανεί χρήσιμος στην κοινωνία, την οικογένειά του και τον εαυτό του. Στη ζωή, όταν κανείς δεν έχει τα μέσα, όποιο δρόμο και να πάρει, προκειμένου να δημιουργηθεί μόνος του, είναι δύσκολος και γίνεται ακόμα δυσκολότερος όταν δεν αποφασίζει να ξεκινήσει.
Ο Απόστολος Τεγόπουλος έχοντας φαίνεται, μέσα του δημιουργική δύναμη, διάλεξε το δρόμο της προτιμήσεώς του και ξεκίνησε. Ξεκίνησε να πετύχει κάτι που αν το σκεφθεί κανείς θα τού φανεί αν όχι παράλογο, τουλάχιστον πολύ δύσκολο και ιδίως όταν του λείπουν τα μέσα και τα εφόδια: τεχνικά, οικονομικά, πείρα κ.τ.λ.
Ο Απόστολος, όταν ξεκίνησε κοιτούσε μακριά. Δεν λογάριασε εμπόδια και κόπους. Όταν τελείωσε το γυμνάσιο Τρικάλων πήγε στην Αθήνα και φοίτησε τρία χρόνια σε Σχολή σκηνοθετών. Όταν αποφοίτησε πήρε το δρόμο για την Ιταλία όπου παρακολούθησε για αρκετό διάστημα, στα στούντιο της «σινετσιτά» «γυρίσματα» ταινιών. Γυρνώντας από την Ιταλία άρχισε να συνεργάζεται με Έλληνες σκηνοθέτες, ως βοηθός. Κι’ όταν ένοιωσε τις δυνάμεις του ικανές να δημιουργήσει και μόνος του, ανέλαβε το γύρισμα ταινιών για λογαριασμό διαφόρων παραγωγών.
Οι ταινίες αυτές, των οποίων η σκηνοθεσία οφείλεται σ’ αυτόν, είναι: «Καπετάνιος για κλάματα» «το παιδί της πιάτσας» και «ο Μιχαλιός του 14ου Συντάγματος». Παράλληλα, πριν κληθεί να υπηρετήσει στρατιώτης, γύρισε και μια δική του τη :«Λενιώ η Βοσκοπούλα». Όταν απολύθηκε, υστέρα από δυο χρόνια, με ανανεωμένες δυνάμεις, ιδρύει γραφείο εκμεταλλεύσεως κινηματογραφικών ταινιών, το όποιο και σήμερα διατηρεί, ενώ συγχρόνως σκηνοθετεί, την ταινία «ο ανεψιός μου ο Μανώλης».
Από τον επόμενο χρόνο, όσα χρήματα έβγαλε από την εκμετάλλευση των ταινιών και τη σκηνοθετική εργασία του, τα συγκεντρώνει και αποφασίζει να γίνει σκηνοθέτης και παραγωγός. Έτσι, μέχρι σήμερα έχει στο ενεργητικό του τέσσερες ταινίες και μια υπό «γύρισμα».
Οι ταινίες αυτές, εκ των οποίων οι τρεις έχουν ήδη προβληθεί και σημείωσαν ικανοποιητική επιτυχία, είναι οι εξής: «πληγωμένες καρδιές» «αγάπησα και πόνεσα» και «είμαι μια δυστυχισμένη».
Η τέταρτη «Με πόνο και με δάκρυα» προβάλλεται αυτή την εβδομάδα σέ αθηναϊκούς κινηματογράφους, καθώς και σέ πολλούς, επαρχιακών πόλεων, ως επίσης και στην πόλη μας. Της ταινίας αυτής «με πόνο και με δάκρυα» τα εξωτερικά της είναι «γυρισμένα» στην πόλη μας και τα Μετέωρα. Είναι μια ταινία διά της οποίας, για πρώτη, φορά προβάλλονται οι ομορφιές του τόπου μας σε έκταση μέσω του κινηματογραφικού φακού. Στην ταινία παίζουν και οι συμπολίτες, Νάσος Κεδράκας και ο Απόστολος Καλδάρας, με δώδεκα λαϊκές του επιτυχίες, ειδικώς γραμμένες για την ταινία. Η πέμπτη ταινία του Τεγόπουλου είναι «περιφρόναμε γλυκειά μου» και γυρίζεται ήδη.
Το είδος των ταινιών που γυρίζει ο Τεγόπουλος είναι κυρίως δραματικές ιστορίες παρμένες από αυτές που συγκινούν μικρούς και μεγάλους και ιδιαίτερα, την πλειονότητα του Ελληνικού λαού. Αυτό αποδεικνύεται από την εισπρακτική επιτυχία που είχαν οι ταινίες που προβλήθηκαν.
Οι συμπατριώτες του, Θεσσαλοί, και ιδιαίτερα οι τρικαλινοί πρέπει να νοιώθουν υπερηφάνεια για την επίδοση του νεαρού συμπολίτη των στον κόσμο της «έβδομης τέχνης». Γιατί, η επιτυχία του πρέπει να θεωρείται και δική τους, αφού ο ίδιος αποδεικνύει ότι αγαπά τον τόπο του και εκτιμά τους συμπατριώτες του.
Όπως και ο ίδιος λέει «κανείς δεν αγιάζει στον τόπο του» Και μπορεί αυτό να ισχύει πάντα αλλά αυτόν τον αφήνουν αδιάφορο οι μικροπρέπειες, απ’ οπουδήποτε και αν προέρχονται, προκειμένου για τον τόπο του, τον αγαπάς και θα τον προβάλει πάντοτε…
Και μεις του ευχόμεθα επιτυχία και άνοδο στην προσπάθεια του.
ΛAM. ΣΤΡΑΤΙΚΗΣ
Ποιος ήταν ο Απόστολος Τεγόπουλος
Ο Απόστολος Τεγόπουλος ήταν σημαντικός Έλληνας σκηνοθέτης ο οποίος καθιέρωσε ως πρωταγωνιστή της μεγάλης οθόνης τον Νίκο Ξανθόπουλο, σκηνοθετώντας μεταξύ άλλων μια από τις πλέον εμπορικές ταινίες, την Oδύσσεια ενός Ξεριζωμένου.
Ήταν επίσης ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εταιρίας παραγωγής “Κλακ Φιλμ”.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936 και σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική και στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου.
Υπήρξε Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Παραγωγών Κινηματογράφου, Τηλεόρασης και Βίντεο.
Ξεκίνησε ως φροντιστής και έγινε βοηθός σκηνοθέτη και διευθυντής παραγωγής έως το 1961, οπότε σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία «Καπετάνιος για κλάματα».
Το 1963 δημιούργησε την εταιρεία παραγωγής «Κλακ Φιλμ» και γύρισε ταινίες όπως «Η καρδιά ενός αλήτη», «O κατατρεγμένος», «Η κραυγή μιας αθώας», «Αγάπησα έναν αλήτη», «Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου» και άλλες. Επίσης σκηνοθέτησε περισσότερες από 200 ταινίες, βιντεοταινίες και σειρές της τηλεόρασης.
Πέθανε ξαφνικά στις 2 Απριλίου του 2007 σε ηλικία 71 ετών όταν αισθάνθηκε αδιαθεσία κατά τη διάρκεια δείπνου του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης «Αθηνά», παρουσία της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού.
Για την αντιγραφή: Σ.Α. Μπακοβασίλης
