Όταν αναφερόμαστε στην νυχτερινή ζωή των Τρικάλων, στο μυαλό των πιο παλιότερων συμπολιτών, έρχεται το όνομα «Αλεπού». Το νυχτερινό κέντρο παρά τον Παραπόταμο, που κυριάρχησε επί δεκαετίες ολόκληρες στην αναζήτηση της νυκτερινής διασκέδασης και η φήμη του είχε απλωθεί και πέρα απ’ τα στενά όρια της πόλης και της περιοχής μας. Αφού ήταν το νυκτερινό κέντρο, που διέθετε στο πρόγραμμά του τα καλύτερα ονόματα του είδους. Και αυτό ακριβώς μας θυμίζει και η διαφήμιση που καταχωρήθηκε στα «Τρικαλινά Νέα» της 13 Ιουνίου 1964 και δίνει την αφορμή αναφοράς στο κέντρο αυτό και την νυκτερινή διασκέδαση των Τρικαλινών, πριν μερικές δεκαετίες, γενικότερα. Σε μια δίστηλη, λοιπόν καταχώρηση, στην πίσω σελίδα της εφημερίδας, αναφέρονται τα εξής: Εις το κέντρον «Αλεπού». Νέες καλλιτεχνικές εκπλήξεις! Αφίχθησαν και εμφανίζονται από απόψε η Βίκυ Μπραμ και η Πόπη Καμπά. Με το εξαιρετικό συγκρότημα Παρασκευά που συνεχίζει τις επιτυχίες του μαζί με τις γνωστές σας καλλιτέχνιδες Δέσποινα και Μαίρη. Γλέντι, διασκέδαση μέχρι πρωίας.
Ένα καθιερωμένο όνομα στο χώρο της νύχτας
Και πράγματι η «Αλεπού» με ιδιοκτήτη και διευθυντή τον Δημήτριο Κατσιάκο, λίγο έξω από τον Παραπόταμο και πολύ κοντά στα Τρίκαλα, ήταν, πολύ πριν από το 1964, ένα καθιερωμένο όνομα στο χώρο της νύχτας. Που σαν πυγολαμπίδα, μέσα σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο, προσβάσιμο από τα τροχοφόρα, τραβούσε ακατανίκητα τους φίλους της ποιοτικής νυχτερινής διασκέδασης και τους απαιτητικούς γλεντζέδες. Καθώς η παρέλαση ονομάτων του τραγουδιού και συγκροτημάτων της λαϊκής μουσικής, ήταν διαρκής. Δεν υπήρξε όνομα μεγάλο και γνωστό στο χώρο του λαϊκού πενταγράμμου που να μην πέρασε και εμφανίστηκε στην «Αλεπού», την εποχή που το κέντρο αυτό κυριαρχούσε και ήταν η πυξίδα της διασκέδασης στον ευρύτερο θεσσαλικό χώρο. Και στην κυριολεξία, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανένας πως το κέντρο αυτό έμαθε τους Τρικαλινούς να διασκεδάζουν και να γλεντάνε.
Ανταγωνιστές
Βέβαια την δόξα της «Αλεπούς» στο χώρο της νυχτερινής ζωής ζήλεψαν και άλλοι επιχειρηματίες του είδους, με αποτέλεσμα να ξεφυτρώσουν και άλλα νυχτερινά κέντρα καλά οργανωμένα που την συναγωνίζονταν. Όπως, για παράδειγμα, τα «Δειλινά» της οδού Λαρίσης, που κράτησαν κι αυτά για πολλά χρόνια. Όμως η «Αλεπού» εξακολουθούσε για δεκαετίες να διατηρεί την πρωτοπορία στην αναζήτηση της νυχτερινής διασκέδασης και αναψυχής. Κι αυτό χάρη στην προσπάθεια του ιδιοκτήτη της να φέρνει τα καλύτερα ονόματα, πράγμα που δεν ήταν πάντοτε και επικερδές. Ενώ πολλές φορές δημιουργούσε και ζημιές. Πάντως η «Αλεπού» ήταν μέχρι και προ μιας δεκαετίας περίπου το αχτύπητο όνομα στο είδος. Οι συγκυρίες όμως το φέραν να αλλάξει χέρια, πέρα απ’ τους άξιους συνεχιστές – γιους του ιδιοκτήτη και τελικά να κλείσει. Ενώ όλες οι προσπάθειες για την επαναλειτουργία της δεν απέδωσαν.
Άλλωστε, η πλημμυρίδα των νυχτερινών κέντρων και ο εξοντωτικός ανταγωνισμός που επικρατεί στο χώρο αυτό, δεν ενθαρρύνει και τον πιο αισιόδοξο νοσταλγό ενός παλιού καλού ονόματος που δημιούργησε μακροχρόνια παράδοση. Έτσι και η «Αλεπού» παραμένει πια κλειδαμπαρωμένη. Να πλανιέται μόνο στην νοσταλγία των ώριμων σήμερα Τρικαλινών, που για χρόνια την είχαν σαν μοναδικό όνομα αναφοράς της νυχτερινής τους διασκέδασης και αναζήτησης του κάτι διαφορετικού, μέσα στην αίγλη της νύχτας.
Αν έχει κανένας την υπομονή να ξεφυλλίσει τις εφημερίδες της δεκαετίας του 1960 και έπειτα, 0α διαπιστώσει πως η «Αλεπού», βρίσκονταν όλα αυτά τα χρόνια στο επίκεντρο της κοσμικής ζωής των Τρικάλων. Αφού πέρα απ’ την παρέλαση όλων των αστεριών του πενταγράμμου της εποχής, στο κέντρο αυτό διοργανώνονται τα γαμήλια γλέντια επώνυμων συμπολιτών και στην αίθουσα του -που διαρκώς διαρρυθμίζονταν και βελτιώνονταν- δίνονταν χοροεσπερίδες πολλών σωματείων και οργανώσεων, δεξιώσεων και γεύματα ακόμα.
Προς άλλη κατεύθυνση
Εκείνο όμως που προκαλεί εντύπωση και είναι αξιοσημείωτο, αφορά την προτίμηση της περιοχής προς Πύλη και Παραπόταμο για το στήσιμο των πρώτων νυχτερινών κέντρων («Αλεπού», «Χαρά» κ.λ.π.), ενώ τα μαγαζιά αυτά συγκεντρώθηκαν πια σήμερα στον οδικό άξονα Τρικάλων – Καλαμπάκας και Τρικάλων – Λάρισας, ιδιαίτερα δε κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Γεγονός που πείθει ότι ένας καλός επαγγελματίας στο είδος του, έχει την ικανότητα να τραβήξει τον κόσμο προς το μέρος του, αρκεί να είναι τολμηρός και επίμονος. Και η πολύχρονη καθιέρωση της «Αλεπούς» στα χέρια του Δημ. Κατσιάκου, αποτελεί μια αδιάψευστη επιβεβαίωση της επισήμανσης αυτής.
Τέλος, για να κλείνουμε το κεφάλαιο που άνοιξε η διαφήμιση της «Αλεπούς» αξίζει να σημειωθεί ότι έπειτα από κάποιες ανεπιτυχείς προσπάθειες αναβίωσης του κέντρου αυτού, η οικογένεια Κατσιάκου έχει τραπεί πια προς άλλες κατευθύνσεις επαγγελματικής δραστηριότητας και ιδιαίτερα στο χώρο της ένδυσης.
Και μια εξήγηση
Κι ο επίλογος της μικρής αναφοράς στο θέμα της νυχτερινής διασκέδασης… εξ ονόματος της «Αλεπούς» δεν θα μπορούσε να ‘ναι άλλος, από μια ερμηνεία στην παραδοσιακή αγάπη των Τρικαλινών προς τα ξενυχτάδικα ποιότητας. Τα Τρίκαλα που γέννησαν ένα Τσιτσάνη, τον Καλδάρα, τον Μητροπάνο, τον Σαμολαδά, η πόλη που ταυτίστηκε με το γνήσιο ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι, δεν θα μπορούσε να βρίσκεται στην οπισθοφυλακή των καταστημάτων που προσφέρουν ακριβώς το είδος της διασκέδασης, που βγήκε από το μπουζούκι του Βασίλη, την κιθάρα και το πιάνο του Αποστόλη και το λαρύγγι του Δημήτρη.
Έτσι ίσως εξηγείται και το γεγονός ότι οι τρικαλινοί και διατήρησαν επί χρόνια την «Αλεπού» στην πρώτη γραμμή των κέντρων της μεταπολεμικής εποχής, αλλά και αναζητούν και πληρώνουν την καλή νυχτερινή διασκέδαση, που τους προσφέρεται και στα επώνυμα νυχτερινά κέντρα της εποχής αυτής, αλλά και σε κάποιες ανώνυμες γωνιές, όπως την οδό Γλάδστωνος όπου κάθε βράδυ το μπουζούκι του Β. Καραβασίλη, κελαηδάει το σκοπό των παλιών ρεμπέτικων.
Για την αντιγραφή: Σ.Α. Μπακοβασίλης
