Ο ομιλητής σ΄ένα περιβάλλον εναρμονισμένο με το πνεύμα της Εθνικής Αντίστασης (σχετική έκθεση 250 τίτλων βιβλίων, έκθεση έργων ζωγραφικής του Δημήτρη Κατσικογιάννη, προβολή αυθεντικών ντοκυμαντέρ από τους αγώνες των ανταρτών, μουσική και τραγούδια εμπνευσμένα από τους αγώνες του λαού στην περίοδο της Κατοχής και ύστερα) αναφέρθηκε με ιστορική ακρίβεια και σεβασμό και με την ομολογουμένως αυθεντική επικοινωνιακή του δεινότητα και με αμεσότητα λόγου, σε διάφορες πτυχές της Εθνικής Αντίστασης στην περιοχή μας.
Μίλησε για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ, για την άμεση έναρξη της Αντίστασης (Κεραμίδι, Μάιος 1941). Αναφέρθηκε στις μάχες του ΕΛΑΣ στην Πόρτα, στη Μερίτσα, στην ύπαρξη ελεύθερων ζωνών στον ορεινό όγκο, στην πολυποίκιλη δράση της ΕΠΟΝ π.χ. οργάνωση διαδήλωσης μαθητών, στην οργάνωση από το ΕΑΜ, πληθυσμών που μέχρι τότε σχεδόν δεν είχαν δικαιώματα όπως οι γυναίκες αγρότισσες, στις αγωνιστικές μορφές της Βάγιας Παπακόγκου και της Αλκμήνης Λογοθέτη.
Ειδική αναφορά έκανε στο έργο της αντιστασιακής παιδαγωγού Ρόζας Ιμβριώτη και στο Παιδαγωγικό φροντιστήριο της Τύρνας καθώς και στη συμβολή του κλήρου στον αντιστασιακό αγώνα όπως του Πολυχρόνη Θεοδοσίου που εκτελέστηκε.
Αναφέρθηκε ακόμη σε τρεις προσωπικότητες του αγώνα, στον Νέστορα από τους Σπαθάδες που σταμάτησε για μια μέρα σχεδόν μόνος του τους Γερμανούς, στον στρατιωτικό διοικητή του ΕΛΑΣ, Στέφανο Σαράφη, στον Καπετάν Κόζιακα για τον οποίο ο ίδιος το 2006 εξέδωσε το βιβλίο με τίτλο «Καπετάν Κόζιακας, ο ξεχασμένος ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Θωμάς Πάλλας»
Επίσης μίλησε για τους πέντε Τρικαλινούς Επονίτες, τον Ιωάννη Μπριάζη, τον Κωνσταντίνο Στεργιόπουλο, τον Στέργιο Γάτσα, τον Απόστολο Τσανάκα, και τον
Κώστα Σύρμπα που οι ναζί κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, κρέμασαν στην πλατεία των Τρικάλων το πρωί της 18ης Απριλίου 1944.
Τόνισε επίσης ότι η τιμή στους αντιστασιακούς αγώνες του ελληνικού λαού και η γνώση, διατήρηση και ανάδειξη της ιστορικής μνήμης της νεότερης ιστορίας μας απαιτεί πέραν της ανέγερσης μνημείων, ανδριάντων και διοργάνωσης επετειακών εκδηλώσεων, διδασκαλία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για να νοιώσουν τα παιδιά με αμεσότητα και συναίσθημα τους αγώνες των παππούδων και των οικογενειών τους.
Ο Κώστας Μιχαλάκης ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας:
«Η Αντίσταση δεν έδιωξε μόνο τους κατακτητές.
Δημιούργησε συνθήκες κοινωνικής ανάπτυξης και ανάτασης.
Άφησε παρακαταθήκη, η οποία, όσο κι αν λοιδωρήθηκε από τα εμφύλια πάθη, στέκει ως σήμερα φάρος και οδηγός»
Από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη
