«Κύριε Πρόεδρε. Κύριοι Σύμβουλοι
Και αν ακόμη η σημερινή μας σύσκεψη δεν ήταν αναγκαία από τα θέματα της ημερήσιας διατάξεως, όμως θα εκρίνετο επιβεβλημένη για να εκτελέσωμε ένα χρέος.
Εμείς η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι εκλεγμένοι απ’ το λαό και ταγμένοι να διοικήσωμεν τα κοινά, εμείς που σαν θεσμός έχουμε την αφετηρία μας στις αρχές της Γαλλικής Επαναστάσεως και δεν μας αφήνουν αδιάφορους οι έννοιες που εξέθρεψε εκείνη, η Δικαιοσύνη, η Ισότης και προ παντός η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, έχουμε χρέος απόψε ν’ αποτίσωμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής κι’ ευγνωμοσύνης σε εκείνους που θυσιάστηκαν για να βρεθούμε αυτή την ώρα ελεύθεροι και εν Δημοκρατία.
Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια, ένας λαός ολόκληρος έστρεφε ικευτικά τις δεήσεις του στους ΤΙΤΑΝΕΣ του Πολυτεχνείου προσμένοντας τη λύτρωση. Κι’ αυτή δεν άργησε να έρθη!!
Δεν έρχεται η Λευτεριά άμα δεν την καλέσεις!!!
Η σημερινή ημέρα είναι χαρακτηριστική, είναι αρόσημο στη νεώτερη Ελληνική Ιστορία!!
Σήμερα θα γίνουν και θα ειπωθούν πολλά μα είναι αναγκαίο να λεχθούν, χάριν εκείνων που δεν μπορούν να ομιλήσουν πλέον αφού σφράγισαν οριστικά τα χείλη τους και έδωσαν τη ζωή τους με αντάλλαγμα το όραμα μιας ελευθερης πατρίδας.
Την ώρα τούτη που ησυχάζουν οι ψυχές των αδικοχαμένων, ολόκληρη η Ελλάδα ευλαβικά ακουμπά τη σκέψη της, στα επώνυμα και ανώνυμα θύματα, στον άγνωστο λαό, και αναπέμπει δεήσεις. Δεήσεις για ανάπαυση των αθώων, δεήσεις να μην ξανάρθουν τέτοιες μακάβριες στιγμές για τούτη την υπέροχη χώρα.
Ας στρέψωμε ευλαβικά κι’ εμείς τη μνήμη μας στα ματωμένα μάρμαρα του Μετσοβίου Πολυτεχνείου, τον χώρο που αποτελεί πλέον τις Θερμοπύλες και τα παντός εσωτερικού επιβολέως και ας υποσχεθούμε σ’ αυτούς που ανέβηκαν τον Γολγοθά και που μοναδικό κρίμα ήταν η θέλησή τους να ζήσουν ελεύθεροι, πως δεν θα γίνωμε επιλήσμονες της θυσίας των.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει και χρέος και δικαίωμα να τιμά και να μνημονεύει τις ψυχές που πέφτουν ανδρείως, στους υπέρ της ελευθερίας αγώνες.
Προτείνω λοιπόν προς το Συμβούλον του Δήμου Τρικκαίων το πρώτο αιρετό μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας:
α. Τήρηση ενός λεπτού σιγή εις μνήμην των θυμάτων του Πολυτεχνείου
β. Όπως συνέρχεται συμβολικώς κατ’ έτος την αυτήν ημέραν 17 Νοεμβρίου εις συνεδρίασιν
γ. Μία των πλατειών της πόλεως ονομασθή πλατεία Πολυτεχνείου»
Εν συνέχεια έλαβεν τον λόγον ο δημοτικός σύμβουλος Ιωάννης Μίγκας. Όστις είπεν τα εξής:
«Στις 17 του Νοέμβρη 1973 πριν δυο χρόνια από σήμερα λαομίσητοι, παράνομοι και δοτοί κατείχαν την εξουσία της χώρας μας.
Η μνήμη μας τη στιγμή αυτή στέκεται στη νύχτα της 17 του Νοέμβρη που «χάρος και ΤΑΝΚΣ» βγήκαν παγανιά για την μεγάλη σφαγή, την πιο μεγάλη ντροπή.
Αντίκρυ στον Παρθενώνα, τον φάρο της Δημοκρατίας, αιματοβαμένοι νέοι τύραννοι κτύπησαν αυτούς που ήχησαν τις καμπάνες της Λευτεριάς. Κτύπησαν το ΕΘΝΟΣ, τους νέους αγωνιστές αρνητές στην υποταγή και περιφρονητές στο ΘΑΝΑΤΟ.
Οι βασανιστές και βιαστές, οι εκφραστές των τυποποιημένων σκέψεων, θέσεων και συνειδήσεων έστησαν τη νύχτα αυτή τα Καυδιανά των δίκρανα της ταπείνωσης του ελεύθερου φρονήματος της αδούλωτης νεολαίας μας, της πνοής της πατρίδας μας.
Δύο χρόνια από πέρασαν που οι ξενοκίνητοι αυτοί εθνοσωτήρες στρατοκράτες και προστάτες ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες, δοσίλογοι, διαστρεβλωτές της ιστορίας μας, ιδιοτελείς και σκοταδιστές σε συγχωρδία ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΩΝ με λάβαρο τη βία κτύπησαν –θέλοντας έτσι να δαμάσουν- τους νέους αγωνιστές της πατρίδας μας, τους νέους του Ηρωικού Πολυτεχνείου, τους νέους που ύψωσαν την σημαία της νέας Εθνικής Αντίστασης.
Σήμερα που αναπνέουμε Λεύτεροι, έχουμε ΧΡΕΟΣ να αποτίσουμε φόρο τιμής στους ήρωες αυτούς αγωνιστές του ονομαστού και παράδειγμα προς μίμηση ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, που έγραψαν με το αχνιστό τους αίμα την ενδοξότερη σελίδα της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας μας.
Γι’ αυτούς τους ήρωες νέους αγωνιστές προτείνω όπως:
α. Να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή
β. Να κατατεθή στεφάνι δάφνινο –από μέρους του Δήμου- στο χώρο του Πολυτεχνείου στο χώρο που έγινε ΛΑΙΚΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙ
γ. Να αναρτηθή στο Δημαρχείο η Σημαία
δ. Να ψηφισθή πίστωσις 10.000 δρχ. υπέρ του Σωματείου Δημοκρατική Μέριμνα, σκοπός του οποίου είναι η προστασία παντός φυσικού ή νομικού προσώπου θύματος γενικής παραβιάσεως των ατομικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών ή αρχών.
Το δημοτικό Συμβούλιο μετά διαλογικήν συζήτησιν παραδεξάμενον το κατεπείγον του θέματος και εκτιμών την μεγάλην προσφοράν του Πουτεχνείου δια την αποκατάστασιν της Δημοκρατίας
Αποφασίζει
Για την αντιγραφή: Σ.Α.ΜΠΑΚΟΒΑΣΙΛΗΣ
