Το Μετάλλιον και η απονομή
Ο Δήμος Τρικκαίων με την αριθ. 58/62 ΑΔΣ καθόρισε «χρυσούν και αργυρούν μετάλλιον της πόλεως Τρικάλων το οποίον θα απονέμεται εις τους προσενεγκούντας εξαιρετικάς υπηρεσίας εις την πόλιν και τας υψηλάς προσωπικότητας ξένων κρατών». Το μετάλλιο θα είναι «διαμέτρου 5 εκατοστών του μέτρου το οποίον εις το κέντρον θα φέρη τον Ασκληπειόν και πέριξ αυτού τας λέξεις «Μετάλλιον πόλεως Τρικάλων – Δήμος Τρικκαίων».
Μετά τούτο ο πρόεδρος το Δ.Σ. προέτεινε εις το συμβούλιον «ίνα εγκρίνη την απονομήν χρυσού μεταλλίου πόλεως εις την Πόπην Καστρακίδου ήτις διέθεσεν ολόκληρον την περιουσίαν της εις τον Ε.Ε.Σ., την αιμοδοσία και το οικοτροφείον θηλέων το οποίον ωνομάσθη Καστρκίδειον Οικοτροφείον και η οποία ανέρχεται εις 2.000 χρυσάς λίρας».
ΕΡΕΥΝΑ – ΚΕΙΜΕΝΑ: ΣΩΤΗΡΗΣ Α. ΜΠΑΚΟΒΑΣΙΛΗΣ
Η διαμαρτυρία
Ο αγώνας μεταξύ των τοπικών ομάδων ΑΕΤ – Αχιλλέως στη Β’ εθνική κατηγορία ο οποίος κατέληξε σε επεισόδια με τους φιλάθλους του Αχιλλέως να προπηλακίζουν τον διαιτητή και έναν εκ των εποπτών, προκάλεσε την απόφαση της τότε Κ.Ε.Π. τον αποκλεισμό της ομάδος του Αχιλλέως εκ του γηπέδου «Διαγόρας».
Όπως αναφέρουν οι τοπικές εφημερίδες της εποχής με τίτλο:
«Έντονοι διαμαρτυρίαι διά το μέτρον αποκλεισμού του Αχιλλέως του γηπέδου»
«Ο κ. Δήμαρχος, ο πρόεδρος του Ομίλου και ο πρόεδρος της ΑΕΤ επικρίνουν το μέτρο και ζητούν την άμεσον ανάκλησιν της αποφάσεως. Διαμαρτύρονται και οι πρόεδροι οργανώσεων. Θα διαμαρτυρηθή και το Δημοτικόν Συμβούλιον».
Και συνεχίζει: «Η απόφασις της ΚΕΠ περί αποκλεισμού της ομάδος του Αχιλλέως εκ του γηπέδου «Διαγόρας», ανεξαρτήτως της αυστηρότητος μεθ’ ης ελήφθη, αποτελεί πλήγμα διά την πόλιν μας. Και τούτο διότι εφ’ όσον ο Αχιλλέυς θα δίδη τους αγώνας του εκτός Τρικάλων, τα εκ του ποδοσφαίρου οφέλη διά την πόλιν θα εκλείψουν.»
…»είναι ακατανόητον μία ομάς να φέρη την ευθύνην διά πράξεις των φιλάθλων και διά την έλλειψιν προστατευτικών μέτρων υπέρ των διαιτητών, θα πρέπει να σημειωθή έντονος αντίδρασις προς την απόφασιν της ΚΕΠ…».
«Σχετικώς με το δημιουργηθέν θέμα ο Δήμαρχος κ. Μάτης εδήλωσεν τα εξής: «Δεν είμαι εις θέσιν να γνωρίζω τους κανόνας που διέπουν το ποδόσφαιρον όμως κρίνω ουχί ορθήν την απόφασιν της ΚΕΠ περί αποκλεισμού του Αχιλλέως εκ του λόγου και μόνον ότι ένας ή δύο φανατικοί φίλαθλοι παρέβησαν τους κανονισμούς, η τήρησις των οποίων δεν είναι έργον μόνον του υπευθύνου σωματείου και των αρμοδίων οργάνων της τάξεως αλλά κυρίως του μορφωτικού επιπέδου εκάστου φιλάθλου. Δεν είναι μόνον άδικον το μέτρον, το οποίον θα εύρουν επίσης άδικον και οι παράγοντες οιουδήποτε άλλου τοπικού σωματείου διότι υπεράνω των μικροτήτων ίσταται το συμφέρον και το γόητρον της πόλεως. Εξ’ ονόματος της γενικής αυτής ιδέας της υπερισχύσεως του δικαίου, παρακαλώ την αρμοδίαν ποδοσφαιρικήν αρχήν όπως άρη το άδικον μέτρον».
Έτσι στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου απεφασίσθη «όπως δια τηλεγραφήματος προς την Γενικήν Γραμματείαν Αθλητισμού και την ΕΠΟ ζητηθή από μέρους του Δήμου η άρσις του αδίκου αποκλεισμού περαιτέρω ποδοσφαιρικών συναντήσεων εν τω Σταδίω Διαγόρας της ποδοσφαιρικής ομάδος Αχιλλεύς».
Η ευχή
Εκτός από διαμαρτυρίες ο Δήμος εξέφραζε και ευχές… Συγκεκριμένα ο δημοτικός σύμβουλος Γεώργιος Καλογερομήτρος «κατά το διάστημα της απουσίας του δημάρχου εις Αθήνας και υπό την ιδιότητά του ως Δημαρχούντος, εκλήθη υπό του Νομάρχου και του ανεκοινώθη ότι υπό των τοπικών αρχών δι’ εγγράφου των προς τους αρμοδίους των Αθηνών, καταβάλλονται ενέργειαι μεταφοράς των φυλακών Τρικάλων εις έτερον σημείον έξω της πόλεως και προέτεινε όπως και ο Δήμος δι’ εγγράφου του προς τους αρμοδίους εκφράση ευχήν υπέρ της απομακρύνσεως των φυλακών».
Έτσι λοιπόν ο Δήμος απεφάσισε «δι’ εγγράφου του προς τους αρμοδίους εκφράση ευχήν υπέρ της απομακρύνσεως των φυλακών και όπως το κτίριον τούτο χρησιμοποιηθή ως Γυμνάσιον».
Η ευχή του Δήμου πάντως έπιασε τόπο, η μεταφορά των φυλακών πραγματοποιήθηκε… 55 χρόνια μετά!
