21 Απρίλη 1967. Επιβολή της 7χρονης στρατιωτικής φασιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο. Κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και επέβαλλε μία στυγνή δικτατορία.
Ένα από τα πρώτα μέτρα του στρατιωτικού καθεστώτος υπήρξε η φίμωση του Τύπου και η επιβολή λογοκρισίας. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος δεν έκρυψε τις προθέσεις του από τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος: «Ως χειρουργοί είμεθα υποχρεωμένοι να εξουδετερώσωμε τους τιναγμούς και τους κραδασμούς που κάμνετε – οι δημοσιογράφοι- εις το χειρουργικό μας κρεββάτι, ως απαιτούντες να εκφράσετε ελευθέρως τας αντιλήψεις σας. Εν πάση περιπτώσει έχετε υποχρέωσιν να δεχθήτε την σοβαρότητα της εγχειρήσεως και να μας βοηθήσετε» (πρες κόνφερανς, 5.5.67).
Η εμφάνιση των εφημερίδων που κυκλοφόρησαν από τη μεθεπόμενη του πραξικοπήματος, έδειχνε ξεκάθαρα την υποταγή τους στην άγρια λογοκρισία και ήταν πανομοιότυπη. Ίδια πρωτοσέλιδα, ίδιες επίσημες ανακοινώσεις και υπαγορευμένα δημοσιεύματα, ίδια σχόλια.
Πέντε πανελλαδικές εφημερίδες έλειπαν από τις πρώτες κυκλοφορίες. Η «Αυγή» και η «Δημοκρατική Αλλαγή» που κάλυπταν τον αριστερό πολιτικό χώρο, και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία τους, η «Ελευθερία», καθώς και οι συντηρητικές «Καθημερινή» και η «Μεσημβρινή» της Ελένης Βλάχου, η οποία αρνήθηκε να αποδεχτεί τη λογοκρισία και τις έκλεισε.
ΕΡΕΥΝΑ – ΚΕΙΜΕΝΑ: ΣΩΤΗΡΗΣ Α. ΜΠΑΚΟΒΑΣΙΛΗΣ
Επίσης απαγορεύτηκαν διάφοροι συγγραφείς, όχι μόνο μαρξιστές. Στον μακρύ κατάλογο των απαγορεύσεων περιλαμβάνονταν ο Καμί, ο Σαρτρ, ο Έλιοτ, ο Τόμας Μαν αλλά και ο Αριστοφάνης και ο Αριστοτέλης, ενώ στα «επικίνδυνα» βιβλία συμπεριέλαβαν και τη βιογραφία του τσάρου Μεγάλου Πέτρου. Η λογοκρισία στην απόλυτη μορφή της…
Να πούμε πως τα όργανα της λογοκρισίας ήταν στρατιωτικοί, κυρίως ταγματάρχες και συνταγματάρχες. Στις μεγαλουπόλεις δε υπήρχε και κάποιος δημοσιογράφος για το θεαθήναι. Η λογοκρισία, είχε έναν διττό ρόλο: απαγόρευε και υπαγόρευε.
Στα Τρίκαλα τότε κυκλοφορούσαν οι καθημερινές εφημερίδες «Αναγέννησις», «Έρευνα», «Ελευθέρα Γνώμη», και «Τρικαλινά Νέα». Από αυτές οι δύο πρώτες κυκλοφόρησαν κανονικά μετά το πραξικόπημα, οι άλλες δύο η χούντα τις έκλεισε για μία εβδομάδα.
Δυστυχώς στη Δημοτική Βιβλιοθήκη δεν βρέθηκαν τα σχετικά φύλλα της Αναγέννησης και της Ελευθέρας Γνώμης.
Δείτε τι έγραφαν:
