Πρεμιέρα στον νέο του χώρο, με νέο έργο, κάνει το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018 το Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων. Πρόκειται για τη δροσερή κωμωδία των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά «Με δύναμη από την Κηφισιά».
Πρώτες παραστάσεις: Σάββατο 31/1 (Σάββατο του Λαζάρου) και Κυριακή 1/4 (Κυριακή των Βαΐων) στις 21.00, στο νέο Θέατρο “Μηχανουργείο” του Μύλου Ματσόπουλου. Πληροφορίες 24310 20090 και 699 5490862.
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 8 €, φοιτητικά-ανέργων-πολυτέκνων 6 €.
Προπώληση 6 € (βιβλιοπωλείο Τσιοπελάκος 2431 026967).
ΥΠΟΘΕΣΗ
Τέσσερις γυναίκες παρουσιάζονται και αποκαλύπτονται…
Η Αλέκα, η Ηλέκτρα, η Φωτεινή και η Μάρω, τέσσερις σύγχρονες Ελληνίδες, ερωτεύονται, χωρίζουν, αγαπιούνται, συγκρούονται, θέλουν να ζήσουν, να γελάσουν, να ταξιδέψουν…
Τέσσερις γυναικείες υπάρξεις με ανασφάλειες… που είναι εξαρτημένες από τους άντρες τους… που έλκονται από την περιπέτεια… που «καβαλάνε» τα συναισθήματά τους και πάνε…
Τα λένε όλα μεταξύ τους και θέλουν να είναι αισιόδοξες για το αύριο…
Έρχονται «Με δύναμη από την Κηφισιά» και εγκαθίστανται στο Θέατρο “Μηχανουργείο” του Μύλου Ματσόπουλου από το Σάββατο 31 Μαρτίου.
«Με δύναμη από την Κηφισιά», μια δροσερή κωμωδία για τον έρωτα που απευθύνεται και αφορά πρωτίστως γυναίκες και θα την απολαύσουν κυρίως οι άντρες!
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Στέφανος Νταλάσης
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Καρανίκας
Κοστούμια: Μυρσίνη Κατσάνου
Μουσική επιμέλεια-σενάριο φιλμς: Στέφανος Νταλάσης
Κινηματογράφηση-προβολές: Γιάννης Φλούλης
Τεχνικός παράστασης: Αχιλλέας Βλάχος
Βοηθός σκηνής: Μυρτώ Κρανιά
Οργάνωση παραγωγής: Βικτωρία Καραμούζη
Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί:
Αλέκα: Σια Φαράκη
Ηλέκτρα: Βίκυ Ιακωβάκη
Φωτεινή: Γωγώ Κατσιανάκου
Μάρω: Φανή Σπανού
Guest: Παναγιώτης Ζαχαρόπουλος, Σάκης Μπιλιάλης,
Κώστας Μπουραζάνας, Αρτέμης Αρκουμάνης
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Το μεγαλείο της απλότητας.
Το έργο, Με δύναμη από την Κηφισιά, των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, είναι ένα κείμενο που με την πρώτη ματιά δε φαίνεται να περικλείει «σπουδαία» και μεγάλα θέματα. Ξεγελά με την απλότητά του και τον καθημερινό του λόγο. Είναι ένας λόγος άμεσος και γνώριμος, που ωστόσο είναι δουλεμένος και δομημένος με γνώση και θεατρική σοφία. Οι τέσσερις γυναικείοι χαρακτήρες του έργου, καθώς και οι αντίστοιχοι άντρες, που λάμπουν με την απουσία τους, σκιαγραφούν στιγμές της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, στο τέλος της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα.
Τα πρόσωπα του έργου είναι υπαρκτά, οικεία και γνώριμα, γεμάτα ζωή. Γυναίκες με ολοκληρωμένη θεατρική μορφή, στις οποίες κυριαρχούν οι «αγωνίες» της καθημερινότητας και οι συγκρούσεις στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Δε θέτουν «υπαρξιακά» ζητήματα, ωστόσο είναι υπάρξεις που αγωνιούν, μάχονται, αγαπούν και κυρίως ερωτεύονται…
Μια τολμηρή θεατρική γραφή και ένα έργο, στο οποίο απουσιάζει η αρχή, η μέση-κορύφωση και το τέλος. Κυριαρχεί το ζεύγος-δίπολο γυναίκα-άντρας. Οι γυναίκες δε συζητούν μόνο για αυτές, αλλά κυρίως για τους άντρες, και οι άντρες, ενώ απουσιάζουν από τη σκηνή, κατευθύνουν ή/και καθορίζουν τη ζωή των γυναικών.
Στη σκηνοθετική προσέγγιση συμπορευτήκαμε με το έργο και κυρίως με την αλήθεια των τεσσάρων γυναικών. Αποφύγαμε τη φαινομενική ευκολία του καθημερινού λόγου, που θα οδηγούσε στη δημιουργία χάρτινων ρόλων και επιφανειακών ερμηνειών, και κατευθυνθήκαμε στην προσέγγιση και στην ανακάλυψη της κάθε μιας προσωπικότητας του έργου και των ιδιαίτερων προσωπικών της χαρακτηριστικών. Παράλληλα, δουλέψαμε τη δυναμική των σχέσεων, που αναπτύσσουν οι γυναίκες μεταξύ τους στη σκηνή, αλλά και με τους άντρες εκτός σκηνής. Μια ιδιαίτερα επίπονη αλλά ωστόσο εξόχως δημιουργική διαδικασία, που αποτέλεσε το point of view της σκηνοθεσίας, παραμελώντας ενδεχομένως άλλες παραμέτρους, που θα δημιουργούσαν επιφανειακούς εντυπωσιασμούς.
Περαιτέρω, ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο του έργου αποτελούν οι αφηγήσεις των γυναικών, που είναι ζωντανές, χυμώδεις, και σπαρταριστές. Δημιουργούν στους θεατές τις αντίστοιχες εικόνες της δράσης, που αφηγούνται οι γυναίκες με εξαιρετικό τρόπο. Είναι τόσο δυνατές και «κινηματογραφικές», που μας οδήγησαν να τις δημιουργήσουμε οπτικά σε μικρά φιλμάκια. Αφού τις απολαύσουμε από τα χείλη των γυναικών, στη συνέχεια (στα περάσματα των σκηνών) θα τις δούμε κινηματογραφημένες μέσα από τη σουρεαλιστική ματιά της Ηλέκτρας. Τα φιλμάκια αποτελούν ένα παράλληλο σκηνοθετικό άξονα, τα οποία δίνουν μια γλυκιά κωμική ανάσα στα περάσματα από σκηνή σε σκηνή.
Άλλωστε, η κωμική ματιά και η «λοξή γωνία» από την οποία είναι ιδωμένες οι καταστάσεις του έργου, κυριαρχούν και στη γραφή του έργου και στη σκηνοθεσία. Πρόκειται για λεπτή, ευαίσθητη κωμική ματιά, που αγκαλιάζει με αγάπη τα πρόσωπα του έργου, και προκαλεί σταθερό χαμόγελο, ψυχική ευφορία και γέλιο.
Το έργο, Με δύναμη από την Κηφισιά, είναι ένα έργο που το έχει γράψει ένα ζευγάρι στη ζωή και την τέχνη. Είναι ένας γυναικείος λόγος –που περικλείει και την αντρική γραφή- που ερμηνεύουν γυναίκες, και ο λόγος τους περιστρέφεται γύρω από τους άντρες. Είναι μια γυναικεία γραφή, που περικλείει και την αντρική ματιά. Στην προέκταση της γραφής του έργου, η παράσταση παίζεται από τέσσερις γυναίκες και σκηνοθετείται από άντρα. Αφορά και απευθύνεται πρωτίστως σε γυναίκες, αλλά θα την απολαύσουν κυρίως (ή εξίσου και) οι άντρες.
Καλή Δύναμη!
