Στο μέρος όπου σήμερα υψώνεται το ξενοδοχείο «Αχίλλειον» τα παλιά χρόνια υπήρχε ένα διώροφο κτίριο, όπου στο ισόγειό του λειτουργούσε καφενείο με την ονομασία «Εθνικόν». Στα χρόνια του διχασμού μετονομάστηκε σε «Βασιλικόν». Το καφενείο διηύθυνε για πολύ καιρό ο Πέτρος Γκαΐλας.
Ο χώρος αυτός βρισκόταν στο ισόγειο οικοδομής, μία από τις πρώτες που χτίστηκαν στο κέντρο της πόλης μετά το ρυμοτομικό σχέδιο του 1885. Στον όροφό της βρισκόταν το ξενοδοχείο «Στέμμα» και μετέπειτα «Κέντρον».
Το καφενείο αυτό, διέθετε αρκετά ευρύχωρη αίθουσα, είχε ιστορία πάνω από σαράντα χρόνια ως την εποχή που γκρεμίστηκε από τις γερμανικές βόμβες τον Απρίλιο του 1941. Σ’ αυτό το μακρόχρονο διάστημα το «Εθνικόν» συνέδεσε στενά το όνομά του με την ιστορία της πόλης.
Το «Εθνικόν» χάρις στην ευρυχωρία του μετατρέπονταν εκείνη την εποχή συχνά σε θέατρο. Ακόμα και σε κινηματογράφο, σε σκηνή, που στήνονταν πρόχειρα και ανάλογα με τις περιστάσεις, έδιναν εκεί παραστάσεις συνήθως μουσικοί θίασοι. Επίσης εκεί στήνονταν και παραστάσεις Καραγκιόζη.
Πάρα πολλές φορές επισκέπτονταν τα Τρίκαλα και ο αξέχαστος Αττίκ (Κλεάνθης Τριανταφύλλου) με τον θίασό του, στην αίθουσα του «Εθνικού» έδινε συνήθως τις παραστάσεις του. Και οι Τρικαλινοί, που αγαπούσαν και θαύμαζαν τον τροβαδούρο της Αθήνας για την μουσική, τα πνευματώδη αστεία και τα σπαρταριστά ανέκδοτα του, κατέκλυζαν ασφυκτικά την αίθουσα και τον αποθέωναν. Μάλιστα λέγεται ότι ο Αττίκ έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη και εκτίμηση για τα Τρίκαλα και όταν του δίνονταν η ευκαιρία έρχονταν εδώ. Και οι παραστάσεις του Αττίκ αποτελούσαν το κοσμικό γεγονός για την τότε μικρή πόλη και όλοι οι Τρικαλινοί με τις οικογένειες τους κατέκλυζαν την αίθουσα, όπου έδινε τις παραστάσεις του και διασκέδαζαν με τις μελωδίες και τα τραγούδια του.
Στο «Εθνικόν» επίσης εμφανίστηκε πολλές φορές αργότερα και ο Μίμης Τραϊφόρος, που με τις πνευματώδεις ευφυολογίες του, τα οκτάστιχα τις στιγμής και τις παρλάτες του σατίριζε πολλές φορές πράγματα και πρόσωπα των Τρικάλων και παρουσίαζε προγράμματα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας.
Όπως προείπαμε, στο καφενείο «Βασιλικόν» πραγματοποιούνταν και κινηματογραφικές παραστάσεις, ενώ υπήρχε πλούσιο πρόγραμμα και νέες ταινίες για την εποχή.
Κατά την έναρξη του κινηματογράφου συγκεντρώθηκε αρκετός κόσμος, ενώ στις τοπικές εφημερίδες υποστηριζόταν ότι ο κινηματογράφος ήταν το καλύτερο ψυχαγωγικό και διασκεδαστικό μέσο που υπήρχε στην πόλη των Τρικάλων.
Οι ταινίες την περίοδο εκείνη ήταν βουβές και κατά την διάρκεια προβολής των στα καλά καφενεία της εποχής, υπήρχε συνοδεία ζωντανής μουσικής. Από μαρτυρίες φαίνεται ότι το καφενείο «Βασιλικόν», θεωρούνταν και ήταν χώρος συγκέντρωσης της «τρικαλινής διανόησης της εποχής» και το στέκι των αστών της πόλης.
