Το Δ.Σ. του Συλλόγου των Τρικαλινών Φοιτητών – Σπουδαστών Αθήνας, υπέβαλε τον Απρίλιο του 1979 στο Δημοτικό Συμβούλιο υπόμνημα για τα κέντρα ψυχαγωγίας και διασκέδασης (μπαρ, ντισκοτέκ κλπ καταγώγια) που ξεφύτρωσαν στην πόλη.
Αξ)μοι Κύριοι
Τους τελευταίους μήνες, τράβηξε την προσοχή μας και άρχισε να μας ανησυχεί ένα σοβαρό πρόβλημα της πάλης μας. Πρόκειται για τον τρόπο και τα κέντρα ψυχαγωγίας και διασκέδασης μέσα στην πόλη μας, κυρίως όσο αφορά τη νεολαία. Παρατηρούμε ότι με ασυνήθιστη συχνότητα ξεφυτρώνουν κάθε τόσο σαν μανιτάρια οι ντισκοτέκ, ότι τελευταία εισέδυσαν ορμητικά και στην πόλη μας τα γνωστά στην Αθήνα «Μπαρ», ότι αυξήθηκαν ανησυχητικά τα κάθε είδους καταγώγια. Σήμερα στα Τρίκαλα λειτουργούν τουλάχιστον 6 μπαρ, με κοπέλες οι όποιες προσφέρουν τις «υπηρεσίες» τους στους πελάτες, με αντάλλαγμα τα ποτά που τους κερνούν και ανεβάζουν τον λογαριασμό των πελατών. Επίσης υπάρχουν 5 ντισκοτέκ. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο αριθμός αυτών των κέντρων, αναλογικά με τον πληθυσμό, είναι μεγαλύτερος στα Τρίκαλα από ότι στην Αθήνα. Αν προσθέσουμε και τα μπουζουκομάγαζα και τα μπιλιάρδα, συμπληρώνεται η εικόνα της ψυχαγωγίας που προσφέρεται στο Τρικαλινό κοινό & ειδικά στη νεολαία.
Εμείς θεωρούμε ψυχοφθόρα αυτού του είδους τη διασκέδαση. Μέσα σ’ αυτά τα κέντρα ερεθίζονται και οξύνονται, τα κατώτερα ένστικτα των ανθρώπων, ενώ το πνεύμα και οι διανοητικές ικανότητες καθυποτάσσονται. Επί πλέον αυτός ο τρόπος ζωής προετοιμάζει το έδαφος για μεγαλύτερη διαφθορά και περισσότερα προβλήματα όπως τα ναρκωτικά, η εγκληματικότητα, οι αυτοκτονίες κλπ. Ήδη έχει γίνει πια κοινό μυστικό ότι μέσα από αυτά τα κυκλώματα, διαδίδονται ευρέως τα ναρκωτικά και κυρίως σε νέους 16—20 ετών.
Πιστεύουμε ότι το σοβαρό αυτό πρόβλημα ενδιαφέρει άμεσα τον καθένα μας, όλους τους αρμοδίους, τους φορείς των Τρικάλων, τους πνευματικούς ανθρώπους, κάθε νέο, κάθε γονιό. Πιο πολύ όμως πρέπει να ενδιαφέρει τη Δημοτική Αρχή, που είναι πιο αρμόδια για να αναπτυχθεί αξιόλογη πολιτιστική δραστηριότητα και να χτυπηθεί η διαφθορά, που αποτελεί ντροπή για την πόλη μας. Για τούτο παρακαλούμε το Δημοτικό Συμβούλιο να συζητήσει αυτό το θέμα σήμερα, έκτος ημερησίας διατάξεως, και να δει πώς θα ενεργήσει για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα.
Τρίκαλα 25—4—79
Με Τιμή
Ο Πρόεδρος
ΘΑΝΑΣΗΣ MAPΑΒΑΣ
ΕΡΕΥΝΑ – ΚΕΙΜΕΝΑ: Σ.Α. ΜΠΑΚΟΒΑΣΙΛΗΣ
Ποιες αποφάσεις πήρε το Δ.Σ.
Κατά τη συνεδρίαση του Απριλίου το Δημοτικό Συμβούλιο μετά από συζήτηση για το θέμα των κέντρων ψυχαγωγίας απεφάσισε:
- Να εκφραστεί η κοινή ανησυχία προς κάθε αρμόδιο «και να μεθοδευτεί, όχι ενθάρρυνση, μα βαθμιαία συρρίκνωση αυτών των φθοροποιών» μπαρ και κακόφημων «ψυχαγωγικών κέντρων» που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
- Να γίνει εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης πάνω στο θέμα της διάδοσης των ναρκωτικών, να γίνει έκθεση φωτογραφιών και κειμένων που να καταδείχνουν τις εξοντωτικές επιδράσεις αυτών πάνω στη νεολαία μας, πάνω στο έθνος μας.
- Η παιδεία μας να αναμορφωθεί, να απαλλαγεί από τα περιττά, να ανυψώσει τις αξίες, να δώσει νόημα στις ελεύθερες ώρες των παιδιών.
- Να φτιάξουμε εμείς μόνοι μας, οι γονείς πρώτα, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΖΩΗΣ —να είστε σίγουροι — ούτε στα νάϊτ-κλαμπ, ούτε στα ναρκωτικά.
- Το Δημοτικό Συμβούλιο δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί στις δυνατότητες, και αρμοδιότητες του, απαιτείται συνεπώς παντρικαλινή σύσκεψη & να θέσουμε και τους άλλους φορείς μπροστά στις ευθύνες τους.
- Μόνιμος στόχος του Δ. Συμβουλίου η δημιουργία Κέντρου νεότητος και λέσχης νεότητος.
ΣΤΕΓΗ Τρικάλων
Ένα καυτό πρόβλημα
Το Εκπολιτιστικό Σωματείο ΣΤΕΓΗ Τρικάλων πήρε θέση για το θέμα αποστέλλοντας την παρακάτω επιστολή προς τις τοπικές εφημερίδες:
Η πρωτοβουλία του Συλλόγου Τρικαλινών Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθήνας, στην παρατήρηση, διαπίστωση και υπόδειξη ενός ζητήματος σοβαρότατου που συμβαίνει στην πόλη μας, και που ενδιαφέρει όλον το λαό, αξίζει πάρα πολλούς επαίνους.
Το ζήτημα για το οποίο ο λόγος, το εξέθεσε ο αρμόδιος πρόεδρος του Φ.Σ. προ ήμερων σε μια συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΣΤΕΓΗΣ, όπως σχετικά και στο Δημοτικό Συμβούλιο κι είναι πια γνωστό, ότι πρόκειται για τους καινούργιους και ξενόφερτους ψυχαγωγικούς τρόπους της νεολαίας μας, με συνέπεια τη γενική ηθική της διαμόρφωση.
Αμερικανική ψυχολογία και συνήθειες, στη συστηματική οργάνωση της νυκτερινής ζωής της νεολαίας, που με την τρυφερή της ηλικία σαν πιο ευάλωτη αυτή, όχι μόνο οδηγείται στο να χάσει τον εθνικό της χαρακτήρα, την υγιή της υπόσταση, αλλά και τρομακτικά άλλα κακά, όπως ακούγεται και συμπεραίνεται, μπορεί να της συμβούν και ν’ αποβούν ανεπανόρθωτα.
Από μερικά χρόνια έχουν ανοίξει και λειτουργούν νυχτερινά κέντρα στην πρωτεύουσα, με στόχο τη νεολαία. Τελευταία αυτό το βάσανο ήρθε και στην πόλη μας, αλλά με τέτοια έξαρση όπως φαίνεται, η αναλογία νάναι πολλές φορές μεγαλύτερη απ’ την ‘Αθήνα.
Αδίσταχτοι, συμφεροντολόγοι, κι’ ασυγκίνητοι μπροστά στη μείωση και στην κακή διαμόρφωση της ηθικής, και στους διάφορους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν γι αυτά τα πρωτόβγαλτα, ακόμα κι άβγαλτα παιδιά μας, γέμισαν τους δρόμους με νυχτερινά κέντρα. Το πως λειτουργούν αυτά τα κέντρα μπορείτε να το φανταστείτε: Αγόρια και κορίτσια φεύγουν κατά το νύχτωμα απ’ το σπίτι τους κι’ αδιαφορώντας για οτιδήποτε αφήνουν πίσω τους και πάνε και κατεβαίνουν σ’ αυτά τα καταλυτικά της ψυχής και σώματος υπόγεια, & ρίχνονται σε μια κραιπάλη παλαβής κι’ 
εξουθενωτικής μουσικής και ποτού, και μέσα στον κόσμο του χρωματικού ημίφωτος η αυτοκυριαρχία ατονεί κι’ υστέρα όλα τα ευκόλως εννοούμενα για τα απαίδευτα παιδιά, που οι αετονύχηδες των κέντρων έχουν προβλέψει. Και μάλιστα επικρατεί και κάποια αμφιβολία πως γίνεται χρήση κάπου — κάπου κι’ απαγορευμένων «ειδών». Κι’ όλα αυτά μέχρι πρωίας, που θα ορθωθεί μπροστά το χρέος της ημέρας, που ισχύει για τους νέους ανθρώπους, και σαν προετοιμασία για την αυριανή ζωή…
Σοβαρότατο πρόβλημα αυτό, που πρέπει πρώτα — πρώτα να προβληματίσει τους γονείς. Κι’ επειδή η σημερινή νεολαία δεν πειθαρχεί τόσο σ’ αυτούς, πρέπει η πολιτεία να το πάρει στα σοβαρά, και να μελετήσει το κλείσιμο αυτών των φθοροποιών κέντρων.
Ίσως να προβληθούν κι’ απόψεις —άστοχες ή και σκόπιμες— πώς τα κέντρα είναι απαραίτητα για την ψυχαγωγία της νεολαίας. Σε καμιά περίπτωση αυτό δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό, όπως εκτέθηκε το ζήτημα. Μα η ίδια η νεολαία ένα κομμάτι αυτής σωστά τοποθετημένο και φιλοπρόοδο, κάμει τις διαπιστώσεις και τις υποδείξεις για την πρόληψη και την απαλλαγή της νεολαίας απ’ αυτή την ηθική και κάθε φθορά. Για την κατάλληλη κι’ ορθή και πολιτισμένη ψυχαγωγία των νέων, πρέπει να δημιουργηθούν ανάλογα μέσα και τρόποι.
Μα επειδή αυτό προϋποθέτει σχετικά πολύ χρόνο, και το κακό συνεχίζεται ανεπανόρθωτα, το χρέος πέφτει κυριότερα στα εκπολιτιστικά σωματεία, καθώς και στη Δημοτική Αρχή, όπως και κάθε φορέα μα και κάθε προοδευτικόν άνθρωπο με σχετικές ένέργειες να σταματήσει αυτό το ολέθριο κακό…
Η ΣΤΕΓΗ χωρεί στην προσπάθεια αυτή μ’ όποιους τρόπους επιβάλλουν τα πράγματα, για την προστασία της νεολαίας μας απ’ την ηθική κακοτοπιά που ξενοκίνητα, ή κι’ ασυγκίνητα κι’ αναξιόπρεπα συμφέροντα την οδηγούν.
Η εισήγηση Ευαγγέλου για το θέμα των νυκτερινών κέντρων
Κατά την συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, του υπομνήματος των Τρικαλινών Φοιτητών για τα νυκτερινά κέντρα, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Ηλίας Ευαγγέλου, έκανε την παρακάτω εισήγηση.
Κύριοι,
Η διαπίστωση των Τρικαλινών φοιτητών ότι ο αριθμός των κέντρων ψυχαγωγίας και διασκέδασης των νέων αυξάνει ανησυχητικά, αποτελεί μια άρνηση στην επιχειρηματική τάση για τροφοδότηση των νέων με φθοροποιό ψυχαγωγία όπως την αποκαλούν και δίδει σε μάς και σε κάθε δημότη το μέτρο της ευθύνης για το που οδηγείται η νεολαία.
Αν δεν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι η ηλικία αυτή του ανθρώπου είναι η χρυσή ηλικία, η ελπίς και το καμάρι της πολιτείας, η χαριεστάτη κατά τον Όμηρο ηλικία κατά την οποίαν τα φυσικά χαρίσματα του σώματος αμιλλώνται προς την ζωτικότητα της εκδηλώσεως και συναισθημάτων. Είναι η ηλικία η περιλαμβάνουσα κατά τον ποιητή «χρόνια χρυσά που νάταν παιδί κανείς να ξαναγίνει».
Είναι η ηλικία των ανησυχιών και αμφιβολιών της προόδου και των αταξιών αλλά και η ηλικία η ωραία της ζωής «η ερχομένη μία φορά» κατά τον Λονιφελόου.
Είναι η ηλικία κατά την οποίαν ο Γκαίτε είπε εξαρτάται η τύχη οιουδήποτε έθνους καθ’ οιονδήποτε εποχή.
Αξίζει λοιπόν, νομίζω, ύστερα από αυτά να ασχοληθούν για να σταματήσει η τάση αυτή των νέων και να μην ενθαρρυνθεί περισσότερο η επιχειρηματική δραστηριότης στον τομέα αυτό.
Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και γίνεται κάθε μέρα πιο οξύ με την αύξηση των αναγκών διασκεδάσεως και ψυχαγωγίας που δημιουργεί η καταναλωτική κοινωνία. Αυτό από μια πλευρά σημαίνει ότι η κάλυψη βασικών αναγκών των νέων θεωρείται δεδομένη και η ικανοποίηση σε ανάγκες αρχίζουν από το σημείο της διασκέδασης και ψυχαγωγίας.
Τα ερεθίσματα για τέτοιου είδους ανάγκες είναι έντονα και προκλητικά. Μέσα σ’ αυτά πάνω κάτω τα δεδομένα καλείται ο νέος να καλύψει τον χρόνο έκτος εργασίας του.
Για τούς νέους του ’50 ή & του ’60 το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου το έτρωγε η γειτονιά με τα παιγνίδια, τις συγκεντρώσεις, τα τραγούδια και τις παραδόσεις και ελάχιστος χρόνος έμεινε για σκέψη για ψυχαγωγία όπως ο κιν)φος το θέατρο.
Σήμερα το τσιμέντο έφαγε τη γειτονιά και η αυλή έγινε σπιρτόκουτο για κατοικία. Το παιδί αναγκαστικά θα κινηθεί στους χώρους που του προσφέρει η σημερινή κοινωνία.
Συνεπώς αν βρούμε προϋποθέσεις που να γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο του παιδιού σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα του τότε το κακό θα σταματήσει εκεί.
Αλλιώς, κάθε μέρα που θα περνά το πρόβλημα θα γίνεται πιο οξύ και γι’ αυτό θα είμαστε υπεύθυνοι όλοι μας και όχι μόνο η πολιτεία.
Γιατί πιστεύω ότι το κοινωνικό σύμπλεγμα αποτελεί ένα είδος καταθέσεως, που τροφοδοτούν οι αλλεπάλληλες συμβολές των ατόμων από την πρώτη εμφάνιση του άνθρωπου στη γη. Μόνο ο δικαιούχος αυτός δύναται κάθε φορά να αποσύρει τα σχετικά ποσά. Και ο δικαιούχος αυτός δεν είναι κανένας άλλος παρά ο ίδιος ο άνθρωπος.
Και για να ειδικεύσουμε το θέμα, η νεότης θα έχει δικαίωμα να αποσύρει κάτι καλό εφ’ όσον εμείς καταθέσουμε γι’ αυτήν.
